ห้ามใจเพื่อความสบายใจ โดย ดังตฤณ

[เลิศชาย ปานมุข]

ห้ามใจเพื่อความสบายใจ

ผมโชคดีที่เกิดมาไม่ต้องมีหน้าที่ให้พรคน ไม่อยู่ในฐานะที่คนเห็นว่ามาขออะไรให้ได้หมด มิฉะนั้นวันๆคงไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่าต้อนรับ "นักขอ" เป็นพันเป็นหมื่น

คนในโลกนี้ ปากชอบขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ปากอันเดียวกันนั้น ก็ชอบให้คำสาปแช่งกับศัตรู

คนในโลกนี้ มือชอบแบรับของจากเทวดาเบื้องบน แต่มืออันเดียวกันนั้น ก็ชอบริบทรัพย์มนุษย์บนดิน

คนในโลกนี้ ใจชอบขอแรงผู้วิเศษมาช่วยยกภูเขาออกจากอก แต่ใจอันเดียวกันนั้น ก็ชอบวิ่งโร่ไปหาภูเขาลูกอื่นมาทับอกใหม่

กล่าวโดยรวบรัดคือคนเรานะครับ ใจน่ะชอบหาที่พึ่ง แต่นอกจากจะไม่กระทำตนเป็นที่พึ่งให้ใครแล้ว ยังนิยมทำลายที่พึ่งอีกด้วย ทั้งที่พึ่งของตนเองและผู้อื่น

ที่พึ่งอันเป็นที่สุดก็คือกรรมอันดีงามที่สั่งสมไว้ทุกวัน ส่วนเครื่องมือทำลายที่พึ่ง ก็เห็นจะได้แก่การตามใจตนเองนั่นแหละ

การตามใจตัวเอง ได้กระหยิ่มยิ้มย่องเดี๋ยวเดียว แต่ต้องตามแก้ ตามล้างตามเช็ดกันยืดเยื้อเท่าใดไม่อาจพยากรณ์ การตามใจตัวเองจึงการสร้างศัตรูมาคอยเป็นเงาตามล้างตามผลาญตนเอง

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการปล่อยให้ความฝันลอยฟ่องขาดทิศทางไปเรื่อย เพียงเพื่อพบว่าใจกระจัดกระจายรวมไม่ติดเมื่อต้องคิดทำงาน

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการถลำไปรักคนที่ไม่ควรรัก เพียงเพื่อต้องมาทรมานใจกับการฝันค้างไม่จบสิ้น

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการเลือกเรียนสาขาที่ไม่ถนัด เพียงเพื่อได้รู้ในภายหลังว่าเรียนจบชีวิตไม่จบ ยังมีงานไม่ถนัดให้ทำไปอีกนานนัก

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการทำงานง่าย ได้เงินเร็ว เพียงเพื่อตระหนักว่าที่ตนไม่ค่อยมีคู่แข่ง ก็เพราะมีใครไม่กี่คนที่กล้าเสี่ยงติดคุกติดตะรางกันอย่างนั้น พลาดขึ้นมาแล้วค่อยคอตก รู้ซึ้งว่าได้ไม่คุ้มเสียเป็นอย่างไร

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการแก้แค้น ไม่ให้อภัย เพียงเพื่อได้เห็นว่าการกระโดดลงสู่สนามรบนั้นง่ายยิ่ง เพราะคนกระหายสงครามหาไม่ยาก แต่คิดจะออกจากสนามรบนั้นแสนยาก เพราะไม่มีใครในสนามรบยอมให้เดินออกมาเฉยๆแน่ ต้องตามล้างตามราวีกันไม่เลิกท่าเดียว

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการยอมให้แรงบันดาลโทสะชั่ววูบมาบงการให้ลงมือลงไม้ เพียงเพื่อพบว่าชีวิตสั่งสมอะไรมาแค่ไหน ก็สาบสูญได้ในฉับพลันที่ลงมือลงไม้เพียงไม่กี่อึดใจนั่นเอง

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการหยิบฉวยในสิ่งไม่ควรหยิบฉวย เพียงเพื่อมารู้ซึ้งในภายหลังว่าตอนซื้อของนั้นมีราคาแน่นอน แต่ตอนจ่ายเพื่อใช้หนี้อันเกิดจากการลักขโมย ไม่อาจทราบว่าแพงเพียงใด ต้องชดใช้ไปอีกนานเพียงไหน

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการสอดอวัยวะอันน่าบัดสีเข้าใส่กันทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ เพียงเพื่อมาเห็นผลของการทำเรื่องบาดใจชั่วอารมณ์แล่น ว่าอาจลุกลามเป็นบาดแผลทางกายได้มากมายเพียงไหน

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการปั้นน้ำเป็นตัว หรือพูดจ้อ ส่อเสียด เหยียดหยาม ลามปาม ตามอารมณ์ เพียงเพื่อพบว่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในโลกของส่ำเสียงแสลงหูรอบทิศ พูดให้ร้ายคนอื่นเหมือนจามขวานจากปากเดียวของตนเอง อาจให้ผลเป็นขวานหลายร้อยเล่มจากสารพัดปาก หวนกลับมาจามกลับอย่างคาดไม่ถึง

หลายคนตามใจตัวเอง ด้วยการกินเหล้าเคล้ายาบ้า เพียงเพื่อพบว่าชีวิตตนเองมาถึงความฟุ้งซ่านจัด หยุดไม่ได้ คล้ายจะเป็นบ้าตามยาเมาที่ดื่มกินบั่นทอนสติมาชั่วนาตาปี

สรุปความโดยย่นย่อคือ ถ้าอยากอยู่สบาย คุณอาจต้องห้ามใจตัวเองหลายข้อหน่อย แต่ถ้าอยากอยู่ลำบากก็ง่ายนิดเดียว แค่ตามใจตัวเองทุกข้อ ทุกครั้งก็พอ

การตามใจตัวเองคือสิ่งที่ทุกคนปรารถนา แต่สิ่งที่ทุกคนไม่ปรารถนามักตามมาจากการยอมตามใจตัวเองพร่ำเพรื่อนั่นเอง

การฝึกห้ามใจ กระทั่งใจคือศีล ศีลคือใจ คุณจะอยากตามใจตัวเองไปอีกแบบ คืออยากสวนทางอบาย และอยากไหลตามทางสวรรค์นิพพาน

ไม่มีการใจอ่อนให้ทางนรก!

ถึงจุดนั้น ทุกวันคุณจะวิ่งไล่ตามความสบายใจอย่างเป็นตัวของตัวเอง แม้กระทั่งแผ่นดินจะยุบตัวลงเดี๋ยวนี้ ใจคุณจะไม่เห็นเป็นเรื่องอัปมงคลแบบคนโดนถูกธรณีสูบ แต่จะเหมือนโดนเครื่องดูดฝุ่นมาสูบเอาเคราะห์หามยามร้ายไปเสียให้หมดๆ เพื่อปลดปล่อยจิตวิญญาณของคุณขึ้นสูงเป็นอิสระ

พูดง่ายๆ คนสบายใจไม่กลัวตาย!

ห้ามใจได้จนสบายใจไร้กังวลนั่นแหละ คือการสร้างมิตรไว้คอยพยุง คือการสร้างบังเกอร์ไว้ปกป้อง คือการสร้างสะพานไปสู่สุคติ

คุณจะรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่เกิดมาเหมือนให้พรตัวเองได้ เป็นที่พึ่งให้ตัวเองได้ ไม่ว่าในแง่ของการเป็นที่พึ่งอันน่าอบอุ่นให้ใจสบายหายกังวลเดี๋ยวนี้ หรือในแง่ของการเป็นที่พึ่งทางวิญญาณ ให้ตัวเองไม่ต้องแสวงสุคติภูมิอย่างเศร้าหงอยกับใครเขา!

ดังตฤณ
พฤศจิกายน 2553

ขอบคุณ...คุณดังตฤณ และ นิตยสารธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ ๑๐๘ ประจำวันพฤหัสที่ ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ขอขอบคุณ

ที่มา : http://www.dek-d.com

• Tweet