ผู้เขียน หัวข้อ: ที่สุดแล้วทุกชีวิตต้องอยู่ลำพัง  (อ่าน 2438 ครั้ง)

ออนไลน์ เลิศชาย ปานมุข

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 3726


มนุษย์จะทนอยู่กับความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาได้มากหรือนานสักแค่ไหนกัน

มนุษย์ทนดื่มกินความฝันและร่องรอยของความทรงจำได้จริงหรือ

ความเจ็บปวดรวดร้าวนั้นทรมานก็จริง

แต่บางคนก็ยอมร่วมหัวจมท้ายและมีความสุขกับมันอย่างยอมจำนน

หรืออย่างรื่นเริงชื่นใจในที่สุด

คนบางคนยอมโดดเดี่ยว หรือเลือกจะอยู่เพียงลำพัง

คนบางคนขลาดกลัวความโดดเดี่ยว และเลือกที่จะไม่อยู่คนเดียว


แต่สุดท้ายก็ต้องอยู่เพียงลำพัง

คนสองคนอยู่ด้วยกัน แต่คนหนึ่งคนใด ก็ยังโดดเดี่ยวอยู่ดี

คนบางคนดื่มกินความโดดเดี่ยวจนสาสม สาแก่ใจ และชาชิน.........

บ่อยครั้งที่ความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา

แปลงร่างพรางพร่า เป็นหยาดย้ำตาหยดร้อน

ตอนที่ความเคว้งคว้างมันลุกคืบกระทืบเต้นอยู่กลางใจ

แล้วพากันบดเนื้อชีวิตจนหมองไหม้แหลกยับไปกับตา

โมงยามที่คอยเฆี่ยนตี และตักเตือน....ชีวิตนี้สั้นนัก! เพียงชั่วกระพริบลมหายใจ

และใบไม้ปลิดขั้ว..... เราก็จะไม่ได้เห็นหน้ากันอีก...ไม่ได้พบกันอีก....กับใครบางคน

เราเฝ้าถามตัวเองในมุมความปวดร้าวอยู่เสมอว่า......

เราจากกันชั่วชีวิตแล้วจริงๆ หรือนี่...เราไม่ได้พบกันอีกแล้วชั่วชีวิตใช่ไหม

มันเป็นความรู้สึกที่ปวดร้าวเกินทน


ถ้าต้องอยู่ไป...อย่างโดดเดี่ยวตลอดชีวิต...กับชีวิตที่ไม่มีวันจะมีใครได้เลย

เราจะทุกข์ทรมานไปไม่รู้สิ้นสุด หรือเราจะยอมรับและมีความสุขกับมัน

เราจะจำนนเอาอย่างหน้า....หรือจำยอมเอาอย่างหลัง

บางคนเลือกที่จะมีใคร และให้ใครบางคนเดินเข้ามาในชีวิต

ทดแทนและชดเชย ต่อเติมและตักตวง ความรัก


หรือที่สุดแล้วอาจแค่ความใคร่ เพื่อแลกเอากับอะไรที่คิดว่าใช่

กราดเกี้ยวกับอารมณ์ปรารถนาที่ไม่รู้อดรู้อิ่ม

ฉกฉวยความเป็นคนและอิสระภาพของเขาไปวันแล้ววันเล่า

และหลอกตัวเองว่านั้น และ มัน คือ ?ความรัก?


ท้ายที่สุดแล้วเปลี่ยวเหงาและว่างเปล่าสิ้นดี

เมื่อโมงยามแห่งความอดทนของใครคนหนึ่งคนใดสิ้นสุดลง

และโมงยามแห่งการจากพรากเริ่มออกเดินทาง

ผ่านคน ผ่านใคร่ ผ่านใคร ผ่านครั้ง....กี่ร้อย กี่หน กี่คน กี่ครั้ง

ที่สุดแล้ว....ทุกชีวิตล้วนต้องอยู่เพียงลำพัง



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ที่มา  :  variety.teenee.com