พันธนาการของช้างน้อย

[เลิศชาย ปานมุข]

ในอดีตกาลนานโพ้น มี ช้างป่า อยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งเมื่อคนต้องการจะนำช้างป่ามาเลี้ยงเป็น ?ช้างงาน? หรือเป็น ช้างศึก นั้น พวกเขาก็จะพากันเข้าไปในป่า แล้วตีเกราะเคาะไม้ ร้องตะโกน เพื่อไล่ต้อน โขลงช้างป่า ให้ตื่นตกใจพากันหนีออกมาจากป่า แล้วพวกเขาก็จะไล่ต้อนโขลงช้างป่าให้เข้าไปใน ?เพนียดคล้องช้าง?

จากนั้นพวกเขาก็จะคัดเลือกเอาเฉพาะ ช้างที่มีลักษณะดี นำมาฝึกให้เป็น "ช้างศึก" และแยกเอา "ลูกช้าง" ตัวน้อยออกมาจากแม่ช้าง เพื่อนำมาเลี้ยงเป็น "ช้างงาน"

ซึ่งวิธีการฝึกช้างนั้น พวกชาวบ้านก็จะนำ "โซ่ตรวน" มาผูกติดไว้ที่ขาข้างหนึ่งของ "ช้างน้อย" ส่วนปลายโซ่อีกด้านหนึ่ง จะถูกล็อกติดไว้กับ "เหล็กแหลม" ซึ่ง เหล็กแหลมนี้จะยาวประมาณ 3 ฟุต ใช้ตอกลงไปในดินจนมิด แทนการผูกไว้กับเสาหรือต้นไม้ เพื่อไม่ให้โซ่พันกับหลักเมื่อลูกช้างเดินไปเดินมา จากนั้นก็ล่ามโซ่เจ้าช้างน้อยตัวนั้นไว้

เมื่อช้างน้อยถูกล่ามโซ่ มันก็จะพยายามจะหนีออกจากพันธนาการนี้ แรกๆมันก็จะใช้แรงของมัน กระชากดึง โซ่ที่ผูกติดกับขาของมันออก ซึ่งแน่นอนว่า?มันไม่สามารถเอาชนะโซ่เส้นนี้ได้ ซ้ำร้าย...มันกลับถูก ?คม? ของโซ่เส้นนั้น บาดที่ข้อเท้าของมันจนเป็นแผลลึก ทำให้มันเจ็บปวด และทรมานอย่างมาก

ไม่นานนัก...ลูกช้าง ก็ยอมรับว่า มันไม่สามารถจะเอาชนะ โซ่ ที่พันธนาการมันอยู่นี้ได้

ช้างน้อย...ก็เริ่มเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตของมัน ด้วยการเดินอยู่ในรัศมีของโซ่เส้นนี้
เมื่อโซ่ตึง...มันก็จะหยุด...แล้วเดินไปอีกทางหนึ่ง
จนเมื่อโซ่ตึงอีก...มันก็จะหยุด เป็นเช่นนี้เรื่อยไป
โดยไม่พยายาม ดึง หรือ กระชาก โซ่ที่พันธนาการมันออกอีกเลย

วันเวลาผ่านไปจนมันเติบโตขึ้นเป็น ช้างพัง ช้างพลาย ตัวใหญ่ ที่มีเรี่ยวแรงมหาศาล มันสามารถใช้งวงและงางัด หรือยกซุงต้นใหญ่ๆขึ้นมาได้ มันสามารถถอนต้นไม้หลายๆต้นขึ้นมาได้ทั้งรากทั้งโคนเลยทีเดียว

แต่เมื่อใดก็ตาม ที่มันเห็นว่ามันถูกผูกติดไว้กับ โซ่ เส้นนี้ มันไม่เคยที่จะพยายามกระชากดึงเลยสักครั้ง

จึงมีคำถามที่น่าคิดว่า...

เมื่อตอนที่มันเป็น ช้างตัวเล็กๆ มันถูกพันธนาการไว้ด้วย โซ่ แต่เมื่อมันโตขึ้นเป็น ช้างตัวใหญ่ แล้ว มันถูก พันธนาการ ไว้ด้วยอะไร

ข้อคิด

อย่าเอาความล้มเหลวใน ?อดีต? มาตัดสิน ?อนาคต?

สิ่งที่ฉุดรั้งชีวิตของเรา ไม่ให้เปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่านั้น ก็คือ ความกลัว ความเจ็บปวด และ ประสบการณ์ ที่เราเคยได้รับมาในอดีต

ชีวิตของเราในวันนี้ ก็เปรียบเช่นเดียวกับ ช้างน้อย ที่ถูกล่ามโซ่ เราอาจจะ เคยคิด เคยพยายาม ที่จะต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรค์ต่างๆ เพื่อจะได้พบกับความสำเร็จ

แต่สิ่งที่เราได้รับ ก็คือ บาดแผล และ ความเจ็บปวด จากความพยายามนั้น และความทรงจำเหล่านี้นี่เองที่ยังคง ฝังลึกอยู่ในจิตใจของเรา อย่างแนบแน่น
จนเราไม่กล้าพอที่จะคิด เปลี่ยนแปลง และไม่เชื่อมั่นในตัวเองว่า เราจะสามารถ เอาชนะ ปัญหาและอุปสรรค์เหล่านั้นได้อีก

ทั้งๆที่ในเวลานี้ เรามี ความสามารถ และประสบการณ์ ที่มากมายกว่าในอดีตยิ่งนัก

ทั้งๆที่ในวันนี้ ร่างกายของเราได้เจริญเติบโตขึ้น และกลายเป็น พญาคชสาร ผู้ยิ่งใหญ่แล้วก็ตาม

สะบัดโซ่ตรวน ที่พันธนาการจิตใจของเราออกเถิด แล้วเราจะได้เห็นว่า ศักยภาพที่แท้จริง ของเรานั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด


ที่มา  :  http://phalachai001.blogspot.com/2011/05/blog-post_5837.html

• Tweet