อวดฉลาดและแสร้งโง่

[เลิศชาย ปานมุข]

เล่ากันว่า ชาวคันไซในญี่ปุ่น เห็นว่า คนเราแบ่งเป็น 4 ประเภท ตามอัตราส่วน ดังนี้

คนฉลาดที่อวดฉลาด = 1 %

คนโง่ที่อวดฉลาด = 97 %

คนฉลาดที่แสร้งโง่ = 1 %

คนโง่ที่ไม่อวดฉลาด = 1 %

"คนฉลาดที่อวดฉลาด" คือ คนฉลาดที่ชอบโอ่ประโคมตัวเอง และดูถูกเหยียดหยามบริภาษผู้อื่นว่าโง่ ทั้งที่คนอื่นก็รู้อยู่ว่า เขาฉลาด นี่เท่ากับทำให้ผู้อื่นเกลียดชัง

"คนโง่ที่อวดฉลาด" หมายถึง คนที่โง่อยู่แล้ว ยังชอบอวดฉลาด พวกเราส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาสามัญ เรื่องที่ไม่รู้ยังมีอีกมาก แต่กลับชอบอวดฉลาด คิดเอาว่า ความไม่รู้เป็นเรื่องน่าอับอายหรือเป็นเรื่องเลวร้าย จึงชอบอวดรู้ คนประเภทนี้มีถึง 97 %

"คนฉลาดที่แสร้งโง่" คือ คนที่เก็บงำความฉลาดไว้ ร้อยคนจะมีสักคน ซึ่งน้อยมาก

ส่วน "คนโง่ที่ไม่อวดฉลาด" ไม่ขอซ้ำเติมคนประเภทนี้

ที่พจนานุกรมสุภาษิตกล่าวถึง คือ "คนโง่ที่อวดฉลาด คนฉลาดที่แสร้งโง่" ถ้าเราเอาคน 4 ประเภทข้างต้นมาเขียนใหม่ จะเข้าใจง่ายขึ้น

    1. คนฉลาด อวดฉลาด

    2. คนโง่ อวดฉลาด

    3. คนฉลาด แสร้งโง่

    4. คนโง่ ไม่อวดฉลาด

หมายความว่า ไม่ว่าคนฉลาด หรือ คนโง่ ล้วนมีจริงปลอม 2 ประเภท

ทำไมถึงมี 2 ประเภท ? เพราะพวกเราต่างรักหน้า ชอบแสดงตัวเด่นดัง หรือทำตามความพอใจ คนฉลาดที่แท้จริงมองเห็นข้อนี้ จึงสามารถวางตัวเป็น "คนฉลาดที่แสร้งโง่"

เราต่างมีสติและความรู้สึก ถ้าไม่สามารถประสานสองสิ่งนี้เข้าด้วยกันอย่างเหมาะสม ชีวิตก็จะล้มเหลว บางคนเอะอะก็พูดโอ่เหตุผลและทฤษฎีเป็นชุด ทั้งที่เหตุผลกับการปฏิบัติมันคนละเรื่องกัน แต่คนฉลาดยังคงติดยึดในกรอบของเหตุผล จึงไม่เป็นที่ยอมรับของผู้อื่น

คนมีพรสวรรค์ แท้จริงแล้วมีน้อยมาก หมายความว่า โลกนี้มีคนฉลาดน้อยมาก หากต้องการมีชีวิตที่ประสบความสำเร็จอย่างราบรื่น จะต้องอยู่กับคนส่วนใหญ่ถึง 97 % อย่างสามัคคีปรองดองและเป็นที่ยอมรับ



เนื้อความนี้จากหนังสือชื่อ "คนฉลาด แสร้งโง่"  ที่เขียนโดย อิบูคิ ทาคาชิ เรียบเรียงโดย อธิคม สวัสดิญาณ

ที่มา  :  http://www.gotoknow.org/blogs/posts/153604

• Tweet