ผู้เขียน หัวข้อ: บทกวี : สายธารรัก  (อ่าน 2339 ครั้ง)

ออนไลน์ เลิศชาย ปานมุข

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 3726
เมื่อ: กุมภาพันธ์ 21, 2016, 12:31:19 AM
หลังจากที่เขียนแบบหวานๆมาหลายบทหลายเรื่องแล้ว ครั้งนี้ก็เลยลองเขียนอีกรูปแบบหนึ่ง เกี่ยวกับอารมณ์ความใคร่ ความสเน่หา ออกจะวาบหวามดิบๆสำหรับบางคน แต่มันก็คือส่วนหนึ่งของสัญชาตญาณ ความต้องการของมนุษย์ ซึ่งบางคนก็ยอมรับและก็มีที่ไม่ยอมรับต่างคนต่างความคิด ลองอ่านดูนะครับ


บทกวี : สายธารรัก

*************************

ภาพหญิงสาว...ที่พริ้งพราว...อยู่ตรงหน้า
เธอมาหา...พร้อมนำพา...ความคิดถึง
หอบความรัก...ที่ตรึงจิต...ติดตราตรึง
มาบอกถึง...วันหวาน...ที่ผ่านมา

นานเท่าไหร่...แล้วหนอ...ที่รอพบ
เพื่อจะสบ...ตาหวาน...คู่นั้นหนา
กับรอยยิ้ม...พิมพ์ใจ...ในอุรา
เสน่หา...พาใจ...มิรู้วาย

ขอเชยชม...ความงาม...ในวันนี้
ในวันที่...เพรียกหารัก...สมัครหมาย
ในวันที่...เธอนั้น...ยอมพลีกาย
จากดอกฟ้า...สุราลัย...ให้พื้นดิน

ต่างพร่ำเพ้อ...ด้วยวจี...ที่งดงาม
เพื่อบอกความ...ในใจ...ให้ถวิล
แม้อุปสรรค...รักนั้น...จักกลืนกิน
ตราบชีวิน...สิ้นนี้...มิเปลี่ยนแปลง

มองใบหน้า...อิ่มเนื้อ...ระเรื่อขาว
แก้มเธอใส...ราวมณี...ที่ฉายแสง
ริมฝีปาก..ยวนเย้า..เคล้าสีแดง
ยามต้องแสง...แห่งไฟ...ในราตรี

อารมณ์รัก...และใคร่...ไล่กระชั้น
ตาสบตา...ประสานกัน...ในวิถี
อยากระบาย...ความรู้สึก...ที่พึงมี
บทรักที่...ซาบซึ้ง...ติดตรึงใจ

เริ่มขจัด...สิ่งปกปิด...มิดชิดร่าง
ที่อำพราง...ขวางไว้...ให้พลันหาย
เพื่อสัมผัส...อุ่นไอรัก...จากร่างกาย
และจะฝาก...ประทับไว้...จับใจจอง

ขอดูดดื่ม...ความงาม...ให้เต็มอิ่ม
จนเธอพริ้ม...เปรมใจ...ให้สนอง
บนเนินเนื้อ...นางนวล...ชวนลิ้มลอง
ตามครรลอง...ลีลา...สุขารมณ์

เริ่มกระหวัด...รัดกอด...และพลอดรัก
โอบพิงพัก...เอนกาย...หมายสุขสม
บรรจงจูบ...ลูบไล้...ใคร่เชยชม
ความงดงาม...ที่สั่งสม...มาเนิ่นนาน

ประสานกอด...สอดมือไว้...ให้บรรจบ
ใบหน้าซบ...ทั่วผิวกาย...ให้กระสัน
จะฟอนเฟ้น...เคล้นเคล้า...เร้าโรมรัน
จนเรือนร่าง...ไหวหวั่น...และสั่นคลอน

ธารอารมณ์...ภายใน...เริ่มไหลหลั่ง
ประทุคลั่ง...ดั่งไฟ...ที่ไหม้ร้อน
ลีลารัก...จักสุมไว้...ด้วยไฟฟอน
ที่เร่าร้อน...เร่งเร้า...ทุกยาตรา

โหมกระหน่ำ...กล้ากล่ำ...ความกำหนัด
ดั่งพายุ...ที่พัด...ซัดหินผา
เหมือนสายน้ำ...เชี่ยวกราก...ในธารา
รุนแรงเหลือ...คณา...กามารมณ์

ผ่านไปแล้ว...บทรัก...สุดสังวาส
เหลือเพียงหยาด...หยดรัก...ที่สุขสม
กระแสธาร...ความอ่อนไหว...ในอารมณ์
ที่ปรนเปรอ...พร่างพรม...ในหัวใจ

สัมผัสรัก...เย้ายวน...ที่ชวนฝัน
บทรักอัน...อ่อนหวาน...เกินทานไหว
ปล่อยอารมณ์...ล่องลอย...ไปแสนไกล
ถึงฝั่งฝัน...สมใจ...ที่หมายปอง


*************************
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 22, 2016, 12:06:09 PM โดย เลิศชาย ปานมุข »