หอยมุก กับ ม้าป่า

[เลิศชาย ปานมุข]

? หอยมุก กับ ม้าป่า ...

เม็ดทรายหลุดเข้าเนื้อในหอย มันรู้สึกไม่สบาย แต่ไม่สามารถขับทรายออก มันไม่บ่นว่าคร่ำครวญโทษฟ้าดิน แต่ค่อยๆ ขับสารอาหารในกายออกมาหุ้มเม็ดทราย จนในที่สุดกลายเป็นมุกเม็ดงาม

ค้างคาวดูดเลือดเกาะขาม้าป่าดูดเลือดม้า ม้าป่าไม่สบาย แต่ไม่สามารถไล่มันไป ก็กระโดดวิ่งพล่าน มีม้าป่าไม่น้อยถูกทรมานจนตาย

นักวิทยาศาสตร์ศึกษาและพบว่า ปริมาณเลือดที่ค้างคาวดูดจากม้านั้นน้อยเกินกว่าจะทำให้ม้าตายได้ ที่ม้าตายเพราะความโกรธเกรี้ยวและวิ่งพล่าน

เรื่องไม่ได้ดั่งใจมักมีมากมาย ยามใดประสบเรื่องขัดใจ ลองคิดถึงหอยมุกกับม้าป่า ไยจะไม่เอาเยี่ยงหอยมุก หาทางรับมือ ใช้หัวใจ ?หอยมุก? ไปยอมรับทุกสภาวะอันไม่ได้ดั่งใจ ให้เกิดประโยชน์ต่อเรา อย่าได้ทำอย่างม้าป่า ดีแต่โกรธเกรี้ยวโกรธา สุดท้ายรับผลร้ายจากตนเอง

หยุดขึ้งโกรธต่อสิ่งรอบตัว ฝึกรับมือกับทุกสิ่งที่ขัดใจ

ความทุกข์ความเจ็บปวดพึงเป็นบันไดสู่ความสำเร็จ

ให้มันเป็นประสบการณ์ล้ำค่าในชีวิต

จิตใจคนเรามักกว้างใหญ่ขึ้นได้ด้วยการเข้าใจและยอมรับความทุกข์โศกหรือเจ็บปวด

เราจะค่อยๆ เรียนรู้ว่า

ชั่วชีวิตเรา ต้องรับได้กับคำเท็จ

รับได้กับการทำกับเราอย่างขอไปที

ทนได้กับการหลอกลวง

ลืมได้กับคำมั่นสัญญาที่ได้รับ

เราจะค่อยๆ เรียนรู้ว่า

พึงให้ช่องว่างแก่ตนเอง

ฝึกใคร่ครวญได้

รอคอยเป็น

จัดการถูก

ชีวิต มีบ่อยครั้ง สิ่งที่ต้องการไม่ใช่เพียงการยืนหยัด แต่ยังต้องการความสง่างามของการเหลียวมองแล้วยิ้มเยื้อน

ที่่มา : https://www.digitalupdatebysura.com/

• Tweet