บทกวี : เติมอะไรให้ธรรมชาติ
โดย เลิศชาย ปานมุข
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในทุกวันนี้มนุษย์หลงลืมไปว่าเราได้อาศัยธรรมชาติในการดำรงชีวิต น้อยคนนักที่จะมีเวลานั่งดูพระอาทิตย์ขึ้น ดูสายน้ำไหล ดูต้นไม้ที่ไหวเอน ดูเมฆที่ลอยล่อง ดูนกบินกลับรัง ดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ดูพระจันทร์ยามค่ำคืน ธรรมชาติเป็นสิ่งสวยงาม หากมีเวลาสักช่วงนาที เราได้มีเวลามองรอบตัวเรา เราจะค้นพบความผ่อนคลายอีกรูปแบบหนึ่ง ทุกวันเราทำลายธรรมชาติไปมาก ใช้ประโยชน์อย่างมหาศาล จนเราลืมเหลียวมองที่จะคืนอะไรให้แก่ธรรมชาติบ้าง
หากเรารู้สึกอึดอัดไม่สบายใจให้ยืนมองทะเล เพราะทะเลกว้างใหญ่
หากเราอ่อนแออ่อนไหว ให้มองภูผาที่หนักแน่น
(http://images.thaiza.com/108/108_20081015141137..jpg)
เราควรจะเติมอะไรดี...ให้โลกใบนี้กลับมาเหมือนเดิม
เราจะเติมความชุ่มฉ่ำให้ลำน้ำ
เราจะเติมสีครามให้ฟ้าใส
เราจะเติมสีเขียวให้พงไพร
เราจะเติมพันธุ์ไม้ให้ผืนดิน
เราจะเติมสีขาวให้เมฆหมอก
เราจะเติมระลอกให้เกลียวคลื่น
เราจะเติมแสงจันทร์ยามค่ำคืน
และดาวที่ดาษดื่นบนฟ้าำพราว
เราจะเติมแสงแดดที่อบอุ่น
เราจะเติมสายลมอ่อนละมุนให้ขุนเขา
เราจะเติมหาดทรายให้ทอดยาว
เพื่อโอบกอดภูเขาและทะเลทีมี
เราจะเติมสีสันให้ดอกไม้
เราจะเติมความหมายให้ทุกสี
เราจะเติมความหวานให้มาลี
เราจะเติมทุกสิ่งที่น่าจดจำ
เราจะเติมสกุนาบนท้องฟ้า
เราจะเติมมัจฉาในสายน้ำ
เราจะเติมสรรพสัตว์ทุกเขตคาม
เราจะเติมความงดงามให้ชีวี
เราจะเติมธรรมชาติในใจคน
เพื่อจะลดความทุกข์ทนในวันนี้
เราจะเติมทุกสรรพสิ่งที่ธรรมชาติเคยมี
เพื่อให้มนุษย์เรานี้กลับมาที่จุดเดิม
เราควรเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เพื่อให้ธรรมชาติอยู่กับเราตลอดไป
(มาลี) แปลว่า ดอกไม้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++